Cultuurverschillen..?

Hallo Vlaanderen!

Vandaag ga ik voor jullie eens een duidelijk overzicht geven van de verschillen tussen bij ons en hier in Spanje...Aan sommige wen je heel snel, maar aan andere kan een mens zich ergeren, heel erg ergeren!

*zondag = familie-dag, bij ons is dat ook soms nog maar hier valt dat echt wel heel erg op. Op zondag zitten alle parkjes vol met grootouders, ouders en kinderen. Ze hebben ook allemaal hun beste kleren aan. Enorm opvallend.
*de middagpauze: eindelijk ben ik er een beetje aan gewend dat alle winkels dicht zijn van 14 tot 17 uur en dat het levensritme anders is. Toch vinden ze dat ik hier vroeg eet (ik eet 's avonds om 21 uur).
*wees agressief in het verkeer en toeter veel
*verkoop veel 'show' als je naar de kerk gaat: Jezus zijn voeten kussen, neervallen voor het altaar van de kerk, processies en kerkdiensten, noem maar op. Maar waarom komen ze in joggings en met popcorn naar de kerk? Waarom gaan ze naar de kerk als ze na 5 minuten, midden in de lezing van de bisschop toch weer doorgaan? Praten tijdens de mis? Ik begrijp het nog niet volledig maar kom het wel nog te weten!
*lessen zijn aangepast aan het levensritme, geen les tussen 14.30 en 17.00, er voor en er na is wel mogelijk.
*laat mensen wachten: te laat komen is niet zo'n probleem voor mij, maar vandaag in het bureau van de coördinator meer dan een uur moeten wachten vind ik er toch wat over.
*mensen hun humeur wisselt erg snel, heeft het iets met de zon te maken...? Zie volgende paragraaf!

Mensen zijn hier de eerste keer dat je ze ziet altijd heel vriendelijk, vergis je echter niet, dit oppervlakkige gedrag is typisch Spaans denk ik. De dag er na kunnen ze heel anders zijn. De professor economie bijvoorbeeld, wilde mij nooit helpen, maar ik geef niet op en ben toch naar de bijles gegaan om hulp en vandaag wilde hij plots wel helpen. Hij heeft mij traag nog een paar dingen uitgelegd, helaas komt de hulp wel laat, en op een half uurtje kan je ook niet zoveel uitleggen, maar het is beter dan niets. Ik heb wel al erg gevloekt op dat examen dat ik woensdag heb. Ik heb al veel geleerd, maar dat is zo moeilijk in een taal die je maar 2 maand spreekt. Het gaat gewoon enorm traag om te studeren. Voor wiskunde en sociologie moet ik dan tussendoor ook nog groepswerken en andere taken voorbereiden, er is ook nog les tussendoor omdat het nu geen examenperiode is. Zaag zaag, ik weet het, maar je moet het je gewoon voorstellen. Een geluk dat telkens ik buiten kom de zon mij weer energie geeft om door te gaan, met mijn verschrikkelijke coördinator (nieuwtje: ze weigert mijn stage goed te keuren en is kwaad omdat...waarom eigenlijk...) en de weinige hulp bij economie zou je het soms zo beu worden. Gelukkig steunen de Erasmussers elkaar hier als het lastig wordt.

Maar! Aan al diegene die ook ooit Erasmus zouden willen doen: denk niet dat het is omdat ik zaag dat het hier allemaal tegen zit, integendeel, ik voel mij zo trots telkens als ik ondanks al de miserie toch bereik wat nodig is. Zo trots dat ik dit helse verhaal beleef en het niet opgeef, en ook een beetje trots dat ik op 2 maand vrij vloeiend Spaans spreek en er continu complimenten over krijg, en ook een beetje trots dat ik durf. Ik durf mensen aanspreken, contacten leggen, leren over culturen en over mensen, vragen stellen over culturen en discussiëren over de verschillen er tussen. Dit gevoel is echt wel onbeschrijfelijk eigenlijk.

Misschien vertel ik de volgende keer iets meer over de verschillen in het onderwijs...ik vond het alleszins interessant.